شروع

به نام خدا

مدتی است که در نظر دارم علاقه مندیهای خودم را در محلی ثبت کنم، نظر و دیدگاهم را بنویسم و آنها را جاودانه کنم.

این فکر از زمانی بوجود آمده که احساس میکنم بسیاری از وقایع و علاقه مندیهایم را فراموش کرده ام.

کتابهایی که در نوجوانی خوانده ام و اکنون حتی نام آنها را بیاد نمی آورم. فیلمهایی که دیده ام و با قهرمان فیلم زندگی کرده ام، خندیده ام و گریه کرده ام را بیاد نمی آورم. عکسهای زیبایی که دیده ام و مات و مبهوت شکوه و عظمت درون عکسها چندین و چند روز به آنها فکر کرده ام از نظرم ناپدید شده اند. شعرهای زیبایی که حفظ بودم و اکنون حتی یک بیت آن را بیاد نمی آورم.

میگویند تجربیات آدم شخصیت را میسازد. قبول! اما حس نوستالژی چه میشود؟

نمیخوام دیگر خودم را ملامت کنم که ای کاش خلاصه ای از فلان کتاب برمیداشتم و ای کاش داستان فلان فیلم را یادداشت کرده بودم.

در این مسیر شاید خوانندگانی همراه من باشند، شاید هم تنها خواننده این نوشتارها خودم باشم. اهمیتی ندارد! آنچه مهم است ارضای میل درونی ام هست و بس!

با یاد خدای عزیز و دوست داشتنی ام شروع میکنم.